Huidproblemen komen regelmatig voor bij katten. Een jeukende huid is niet alleen heel vervelend maar kan onbehandeld ook tot gezondheidsproblemen leiden. Daarom is het belangrijk om snel uit te zoeken waar de huidproblemen door worden veroorzaakt. Een van de mogelijke oorzaken van jeuk bij de kat zijn mijten.
Wat zijn mijten?
Mijten zijn geleedpotige parasieten die zo klein zijn dat je ze met het blote oog meestal niet kunt zien. Dat komt niet alleen door hun geringe omvang van minder dan een millimeter, maar ook omdat ze zich vaak in de huid bevinden. Mijten kunnen huidklachten veroorzaken zoals jeuk, huidschilfers, kaalheid en wondjes en ontstekingen.
Welke soorten mijten zijn er?
Er bestaan meer dan 45.000 soorten mijten. Waarschijnlijk is dat aantal zelfs nog veel hoger, want doordat de beestjes zo minuscuul zijn is het lastig om ze te onderzoeken en ontdekken. Er zijn gravende mijten en niet-gravende mijten. Gravende mijten leven in de huid, waar ze gangetjes in graven. De niet-gravende mijten leven in de vacht. De vier meest voorkomende mijtsoorten bij de kat zijn; herfst(gras)mijten, vachtmijten, schurftmijten en oormijten.
Herfstmijten
Herfstgrasmijten (niet te verwarren met grasmijten) worden ook wel oogstmijten of hooimijten genoemd. De naam herfstmijt suggereert wellicht dat deze mijt alleen in de herfst voor komt, maar in feite zijn deze mijten er van de zomer tot de herfst. Wanneer een kat een herfstgrasmijten besmetting heeft gaat het eigenlijk over de larven van de herfstgrasmijt. De volwassen vrouwtjesmijten leggen namelijk hun eitjes in het gras of het mos, waar dan vervolgens de larven uit komen die profiteren van een langslopende gastheer zoals een kat. De parasietlarven zorgen voor jeuk bij de kat, maar er kunnen ook ernstigere symptomen zijn zoals wondjes, korsten en zweren of puisten. Ook de mens kan gebeten worden door de herfstmijt, waardoor er jeuk en bultjes ontstaan.
Vachtmijt (Cheyletiella)
De Cheyletiellamijt is een vachtmijt, wat betekent dat het een niet-gravende mijt is. Deze mijt komt vaak voor bij kittens en de besmetting wordt cheyletiellose genoemd. In het Engels noemen ze deze huidaandoening ‘walking dandruff’, oftewel wandelende roos. Wat al verklapt dat het meest duidelijke symptoom bij een besmetting bestaat uit schilfers. Vaak is er ook sprake van een doffe vacht en haaruitval. Jeuk kan ook een symptoom zijn maar is bij cheyletiellose niet altijd aanwezig. Deze mijtbesmetting is zeer besmettelijk voor andere dieren. De Cheyletiellamijt kan ook overgedragen worden van kat op mens. Dit veroorzaakt dan jeuk en rode bultjes.
Schurftmijten
De schurftmijt is de mijt die verantwoordelijk is voor schurft bij de kat. Deze gravende mijten kunnen een hevige jeuk veroorzaken, die vooral op de kop van de kat gesitueerd is, maar zich al snel over het hele lijf uit kan breiden, waar vooral de buik, de ellebogen en randjes van de oren aangetast worden. Dit gaat gepaard met schilfers, korstjes en soms ook haaruitval en kale plekken. Door de intense jeuk kan de kat zodanig gaan krabben dat er huidinfecties ontstaan die zelfs over kunnen gaan in een bloedvergiftiging. Dat kan voor je kat een levensbedreigende situatie zijn. Daarom is het belangrijk de huidaandoening zo snel mogelijk op de juiste manier te behandelen. De dierenarts kan hierbij helpen. Schurftmijt is ontzettend besmettelijk en kan snel overspringen naar andere katten.
Oormijt
Een andere veelvoorkomende mijt die we veel kittens zien is de oormijt. Als een kitten in het nest oormijt heeft is de kans groot dat de rest het ook heeft of krijgt. Deze oormijten veroorzaken jeuk in de oren, waardoor de kat met de kop gaat schudden en aan de oren krabt. Ook gaat het gepaard met een toename aan donkerbruin oorsmeer. Oormijt kan echter ook op andere plaatsen dan de oren zitten en jeuk veroorzaken. Wanneer je vermoed dat de kat oormijt heeft is het goed naar de dierenarts te gaan omdat oormijt vaak gepaard gaat met of oorontsteking tot gevolg heeft.
Hoe herken je mijt bij je kat?
Omdat je mijten met het blote oog vaak niet kunt zien, kan het nog best lastig zijn om de symptomen van mijt goed te interpreteren. Daarbij komt dat verschillende mijten ook verschillende klachten kunnen veroorzaken. Valt het je op dat je ka jeuk heeft, dat zijn huid schilfert, er sprake is van roodheid of korstvorming, of er zelfs ontstekingen ontstaan, dan is het goed om zo snel mogelijk de oorzaak van de klachten te achterhalen zodat er een juiste behandeling gestart kan worden.
Hoe wordt de diagnose gesteld bij mijten?
Hoe de diagnose gesteld wordt is afhankelijk van het soort mijt dat de klachten veroorzaakt. Bij gravende mijten kan de diagnose gesteld worden door middel van huidafkrabsels, waarbij de dierenarts op verschillende plekken een dun laagje huid afkrabt. Dit wordt vervolgens bestudeerd onder de microscoop waar de mijten gespot kunnen worden. Als het niet mogelijk is om een huidafkrabsel te nemen kan er onder verdoving een biopt genomen worden. Bij niet-gravende mijten kan het nemen van een pakbandmonster genomen worden dat vervolgens onder de microscoop gecontroleerd wordt op mijten. Schurft is met een huidafkrabsel vaak lastig te ontdekken, omdat de mijten vaak veel dieper in het huidoppervlak zitten. Een bloedonderzoek kan dan soms uitsluitsel bieden. Bij oormijt kijkt de dierenarts met een oorkijker in het oor, de mijten zijn daarmee vaak goed te zien.
Hoe wordt mijt bij de kat behandeld?
Hoe mijten worden behandeld is ook weer afhankelijk van het soort mijt. In sommige gevallen wordt er een behandeling tegen mijten ingezet, bijvoorbeeld met pipetdruppels. Wanneer de kat extreme last heeft van de mijten kan de behandeling langere tijd ingezet worden. Bij oormijt wordt het oor en de gehoorgang gereinigd en wordt het oor behandeld met een mijt dodend middel. Hiermee dienen ook andere huisdieren behandeld te worden.
Bij Cheyletiella is het van belang dat zowel de kat met klachten, als de andere huisdieren in huis behandeld worden met een antiparasitair middel, zoals een shampoo. Dit geldt ook voor de huisdieren die geen last lijken te hebben van de mijt. Ook bij schurft wordt er een antiparasitair middel ingezet, vaak bestaande uit een combinatie van druppels en shampoo, of injecties. Wanneer de kat ernstige klachten heeft kan er ook prednison gegeven worden.