Huidproblemen zijn bij honden niet zeldzaam. Een jeukende huid is natuurlijk erg vervelend en kan onbehandeld ook tot gezondheidsproblemen leiden. Daarom is het belangrijk om snel uit te zoeken waar de jeuk door wordt veroorzaakt. Een van de mogelijke oorzaken van jeuk bij de hond zijn mijten.
Wat zijn mijten?
Mijten zijn geleedpotige parasieten die zo klein zijn dat je ze met het blote oog meestal niet kunt zien. Dat komt niet alleen door hun geringe omvang van minder dan een millimeter, maar ook omdat ze zich vaak in de huid bevinden. Mijten veroorzaken niet altijd klachten bij je hond en zijn soms van nature aanwezig, zonder dat je hond hier iets van merkt. Maar mijten kunnen ook huidklachten veroorzaken zoals jeuk, huidschilfers, kaalheid en ontstekingen.
Welke soorten mijten zijn er?
Er bestaan meer dan 45.000 soorten mijten. Waarschijnlijk is dat aantal zelfs nog veel hoger, want doordat de beestjes zo minuscuul zijn is het lastig om ze te onderzoeken en ontdekken. Er zijn gravende mijten en niet-gravende mijten. Gravende mijten leven in de huid, waar ze gangetjes in graven. De niet-gravende mijten leven in de vacht. De vier meest voorkomende mijtsoorten bij de hond zijn; Demodex mijt (ook wel puppyschurft genoemd), Cheyletiella, Sarcoptes mijt of schurft en oormijt.
Demodex (puppyschurft of jonge honden schurft)
Een mijten soort die vaak huidproblemen veroorzaakt bij honden is de mijt Demodex Canis. Omdat deze mijt voornamelijk voorkomt bij pups en jonge honden wordt het ook wel puppyschurft of jonge honden schurft genoemd. Maar deze mijt kan ook bij oudere honden voorkomen. De demodexmijt is een gravende mijt die van nature voor komt in de huid van de hond en kan daar ook zonder problemen leven. Wanneer het aantal mijten echter oploopt en de hond een verminderde weerstand heeft kan dit echter wel klachten opleveren. Dit begint dan vaak met jeuk op de kop, rond de ogen en bij de poten, kale en rode plekjes, korstjes en schilferen. Ook kan de huid gaan ontsteken. De demodexmijt kan niet op mensen overgaan, maar je hond kan andere honden wel besmetten.
Cheyletiella
De Cheyletiellamijt is een vachtmijt, wat betekent dat het een niet-gravende mijt is. Ook deze mijt komt vaak voor bij jonge honden en de besmetting wordt cheyletiellose genoemd. In het Engels noemen ze deze huidaandoening ‘walking dandruff’, oftewel wandelende roos. Wat al verklapt dat het meest duidelijke symptoom bij een besmetting bestaat uit schilfers. Vaak is er ook sprake van een doffe vacht en haaruitval. Jeuk kan ook een symptoom zijn maar is bij cheyletiellose niet altijd aanwezig. Deze mijtbesmetting is zeer besmettelijk voor andere dieren. In tegenstelling tot de demodexmijt kan de Cheyletiellamijt ook overgedragen worden van hond op mens. Dit veroorzaakt dan jeuk en rode bultjes.
Sarcoptes mijt (schurft)
De sarcoptes canis mijt is de mijt die verantwoordelijk is voor schurft (ook wel scabies genoemd) bij de hond. Deze gravende mijten kunnen een hevige jeuk veroorzaken, die vaak op een bepaalde plek begint maar zich al snel over het hele lijf uitbreidt, waar vooral de buik, de ellenbogen en randjes van de oren aangetast worden. Dit gaat gepaard met schilfers, korstjes en soms ook haaruitval en kale plekken. Door de intense jeuk kan je hond ook zodanig bezig zijn met jeuken dat hij hierdoor afvalt. Schurft komt niet alleen bij jonge honden voor en is besmettelijk voor andere honden. Ook kan de besmetting door contact overgaan op de mens.
Oormijt
Een andere veelvoorkomende mijt die we veel bij jonge honden zien is de oormijt. Als een puppy in het nest oormijt heeft is de kans groot dat de rest het ook heeft of krijgt. Deze oormijten veroorzaken jeuk in de oren, waardoor de hond met de kop gaat schudden, aan de oren krabt of met de kop over de grond beweegt. Ook gaat het gepaard met een toename aan donkerbruin oorsmeer.
Hoe herken je mijt bij je hond?
Omdat je mijten met het blote oog vaak niet kunt zien, kan het nog best lastig zijn om de symptomen van mijt goed te interpreteren. Daarbij komt dat verschillende mijten ook verschillende klachten kunnen veroorzaken. Valt het je op dat je hond jeuk heeft, dat zijn huid schilfert, er sprake is van roodheid of korstvorming, of er zelfs ontstekingen ontstaan, dan is het goed om zo snel mogelijk de oorzaak van de klachten te achterhalen zodat er een juiste behandeling gestart kan worden.
Hoe wordt de diagnose gesteld bij mijten?
Hoe de diagnose gesteld wordt is afhankelijk van het soort mijt dat de klachten veroorzaakt. Bij gravende mijten kan de diagnose gesteld worden door middel van huidafkrabsels, waarbij de dierenarts op verschillende plekken een dun laagje huid afkrabt. Dit wordt vervolgens bestudeerd onder de microscoop waar de mijten gespot kunnen worden. Als het niet mogelijk is om een huidafkrabsel te nemen kan er onder verdoving een biopt genomen worden. Bij niet-gravende mijten kan een plakbandmonster genomen worden dat vervolgens onder de microscoop gecontroleerd wordt op mijten. Schurft is met een huidafkrabsel vaak lastig te ontdekken, omdat de mijten vaak veel dieper in het huidoppervlak zitten. Een bloedonderzoek kan dan soms uitsluitsel bieden. Bij oormijt kijkt de dierenarts met een oorkijker in het oor, de mijten zijn daarmee vaak goed te zien.
Hoe wordt mijt bij de hond behandeld?
Hoe mijten worden behandeld is ook weer afhankelijk van het soort mijt. Bij de behandeling van demodex is het bijvoorbeeld belangrijk om uit te zoeken wat de reden is dat de van nature voorkomende mijt problemen veroorzaakt. De huidproblemen door de demodexmijt komen namelijk alleen voor als de hond verminderde weerstand heeft, bijvoorbeeld door ouderdom of ziekte. Deze onderliggende oorzaak wordt dan behandeld, bijvoorbeeld met een antibiotica kuurtje, waarna de huidproblemen door de demodexmijt ook vanzelf weer verdwijnen. In sommige gevallen wordt er een behandeling tegen mijten ingezet, bijvoorbeeld met pipetdruppels. Wanneer de hond extreme last heeft van de demodexmijt kan de behandeling langere tijd ingezet worden.
Bij Cheyletiella is het van belang dat zowel de hond met klachten, als de andere huisdieren in huis behandeld worden met een antiparasitair middel, zoals een shampoo. Dit geldt ook voor de huisdieren die geen last lijken te hebben van de mijt. Ook bij schurft wordt er een antiparasitair middel ingezet, vaak bestaande uit een combinatie van druppels en shampoo, of injecties. Wanneer de hond ernstige klachten heeft kan er ook prednison gegeven worden.